Ik, Louis Hagemann werd in 2005 definitief veroordeeld tot levenslang voor de moord op Corinne Bolhaar en haar 2 kinderen . Met de opening van deze website hoop ik dat een ieder overtuigt raakt van het feit dat ik geen eerlijk proces gehad heb. Feitelijk stond ik niet terecht voor die afschuwelijke moorden uit 1984 maar voor de must om een dader aan te wijzen waarbij mijn verleden een rol speelde. In 1984 werd ik vrijgelaten omdat er geen enkel bewijs tegen mij was. Er zijn pas 18 jaar later verklaringen afgelegd uit wraak en om financiële redenen.
Verklaringen waarvan achteraf gebleken is dat deze vol leugens en tegenstrijdigheden zaten.
Er is een wereldwijd onderzoek gedaan, wederom geen enkel bewijs tegen mij. Leugens zijn gebleken tijdens de zitting door ambtenaren. Politiejournaals die incompleet zijn. Bewijsmateriaal is weggegooid zodat er geen vergelijkingsmateriaal voor handen is. Wettelijk hoef ik mijn onschuld niet te bewijzen maar ik kon en kan mijn onschuld niet bewijzen. De belangrijkste getuigen die voor mij pleitte werden afgedaan met de woorden “u moet uzelf wel vergist hebben”, terwijl zij met keiharde feiten kwamen.
Ik kan een hele lange lijst maken maar ik denk dat je zelf maar je conclusies moet trekken na het lezen van het beschikbare materiaal op deze site.
Het pleidooi van advocaat Geertjan van Oosten haalt alles onderuit en is 100% onderbouwd met feiten en bewijzen.
In tegenstelling tot de rechtbanken die niets hebben kunnen onderbouwen met feiten en/of bewijzen.
Erger nog, Prof. Ybo Buruma heeft geen spaan overgelaten van mijn arrest en uit dat op uitgebreide wijze.
Klik hier om de kritiek van Prof. Ybo Buruma te lezen.
In 1984 heb ik in eerste instantie een verklaring afgelegd waarin ik niet vertelde dat ik bij Corinne aan de deur was geweest. In een later stadium in 1984 heb ik gewoon verteld dat ik had aangebeld.Daar had ik een gegronde rede voor en ik heb dat ook tijdens de zittingen uitgelegd. Als de politie naar mij op zoek was dan betekende dat “een arrestatie” wat ik mijzelf op dat moment niet kon veroorloven.
Ik was in die jaren lid van de Hells Angels dus een simpel verhoor zat er niet in.
Ik kreeg in 1984 van de recherche per telefoon te horen dat Corinne en haar kinderen vermoord waren.
De recherche Amsterdam vroeg mij op het bureau te komen maar ik zat in Brabant.
Dat gaf ik ook door waarop ik direct voor leugenaar werd uitgemaakt.
Voor mij was dat het sein dat de recherche gebrand was op mij.
Ik heb geen brandschoon verleden en ik heb ook niet gestudeerd voor dominee. Ik heb vrienden en vijanden, zoals de meeste mensen. Alle medewerking heb ik verleend om voor eens en voor altijd mijn onschuld te bewijzen! Maar als tegenprestatie kreeg ik “levenslang” voor iets wat ik beslist niet op mijn geweten heb. Voorafgaand aan die levenslange veroordeling werd ik in 1998 veroordeeld tot 6 jaar gevangenisstraf inzake verkrachting/mishandeling van Renetta van der Meer. In die zaak werd ik bijgestaan door mr. Knoops. Uit onderzoek kwam niets meer of minder naar voren dan dat bij mevrouw van der Meer ook spermasporen werden aangetroffen die niet van mij waren. Noch werd er DNA aangetroffen op het waslijntje waarmee ik mevrouw van der Meer zou hebben vastgebonden. Zij kreeg kort na 1998 een nieuwe naam, nieuw adres en 11.000 gulden en werd toen al ingevoerd als “beschermde getuige”. Diezelfde vrouw werd in 2002 door Peter R de Vries voorgedragen als “ex met belangrijke nieuwe informatie” Zij verklaart o.a. dat zij niet langer wilde meewerken aan het programma van Peter R de Vries daar het OM haar te lang liet wachten. Dit zal ongetwijfeld te maken hebben gehad met die 30.000 euro beloning die werd uitgeloofd. Mevrouw van der Meer ontving 20.000 euro in 1e aanleg wat op zich al heel bijzonder is daar Hoger Beroep en Cassatie in het verschiet lagen.
Corinne was een goede en dierbare vriendin van mij.
Haar kinderen waren mij net zo dierbaar.
Weinig mensen beseffen dat ook ik destijds een groot verlies geleden heb.
[alert]Er is dan ook geen enkele verklaring waaruit blijkt dat ik Corinne bedreigd, geslagen en/of lastig gevallen zou hebben. Integendeel![/alert]
De rechterlijke macht in Nederland vibreert te veel mee op de bewegingen in de maatschappij die om wraak roepen. Met mijn strafblad paste ik goed in dat plaatje en ben ik een van diegenen die eens goed aangepakt moest worden. Justitie is een heel slechte verliezer die de puzzel met geweld wil laten kloppen.
[alert]In 1984 ben ik lange tijd verhoord en zat in alle beperkingen de zaak werd geseponeerd.
In 1985 zou iemand een verklaring hebben afgelegd tegen mij, recherche ondernam niets
In 1991 kreeg de recherche een brief (zo blijkt uit het dossier) maar de recherche ondernam niets.
In 1998 heeft rechercheur van Meeteren een onderhoud gehad met rechercheur Heling over de zaak Bolhaar
maar ook toen waren geen gronden of aanwijzingen om die coldcasezaak te heropenen.
Vreemd dat dhr. Heling toen geen procesverbaal met terugwerkende kracht opmaakte zoals hij dat in 2002 deed!
Daar dhr. Heling zichzelf precies kon herinneren wat er in de verklaring uit 1985 stond.
In het jaar 2001 gebeuren er plotseling heel veel dingen Veel maar ook vreemde dingen.[/alert]
[info]Jo Baron overlijdt medio 2001
Peter R de Vries begint in diezelfde periode met het schrijven van een drieluik in de Panorama.
Maanden lang is Peter R De Vries in conclaaf geweest met het Openbaar Ministerie die niet wilde meewerken.
Januari 2002 werd mijn ex-vrindin Renetta van der Meer bezocht door Peter R de Vries.
Vervolgens begint Peter R de Vries een monster media spektakel tegen mij op televisie[/info]
Ik ben niet op zoek naar medelijden maar naar gerechtigheid.
Talloze journalisten en televisie producenten laten het afweten omdat zij niet in staat gesteld worden de waarheid te onthullen. Noch het lef hebben hun werkelijke gedachten over mijn zaak te publiceren of het ronduit te zeggen.
Hoogstwaarschijnlijk heeft dat te maken met een persbericht rond 2002 waarin gesteld werd dat ik Peter R de Vries zou hebben bedreigd vanuit mijn cel. Waarvoor ik rond de 50.000 euro zou hebben uitgeloofd als beloning.
Vanaf 1998 ben ik gedetineerd en er staat geen geldkluis in mijn cel noch ben ik in het bezit van een bankrekening waarop zulke astronomische bedragen staan. Lees hier meer over dat sprookje.
Los van het persbericht is er enorm veel tegenwerking vanuit hogere organen.
Een van de vele verdachten, thans gepensioneerd had in zijn land een zeer goede functie en zeer goede contacten.
Die “zeer goede” contacten heeft hij nog steeds tot op politiek niveau.
Geen van de verdachten is zo nadrukkelijk onderzocht, gehoord en nagetrokken zoals dat bij mij in 2002 gebeurde.
Zie hier de lijst van de overige verdachten.
Dankzij mijn vrouw , de advokaten, mijn vrienden, kennissen, de vele brieven en ansichtkaarten besef ik dat er mensen zijn die in mij geloofden, nog steeds geloven en gaan geloven. Gelukkig worden dat er steeds meer!
Ik wil een ieder bedanken die zijn of haar bijdrage levert aan de oprichting en het in stand houden van deze website.
Lees verder Case Hagemann om de belangrijkste samengevatte informatie over mijn zaak te lezen.
Heb je nog vragen of wil je reageren klik dan hier
Louis Hagemann
