Geplaatst door
Dit betreft een passage van Peter R de Vries uit de Panorama September 2003
Op 3 april van dit jaar kreeg ik bezoek van een beroepscrimineel die een lange gevangenisstraf heeft uitgezeten voor een moord. Ik had hem in de gevangenis tien jaar geleden ooit een keer geïnterviewd. Mede daarom onthulde hij mij dat hij onlangs was aangezocht om een aanslag op mijn leven te plegen. Een Amsterdamse moordenaar, die mede door mijn toedoen achter de tralies was gekomen, had hem tienduizenden euro’s geboden om deze klus te klaren. De wraakzuchtige gedetineerde had mijn bron bovendien informatie gegeven over locaties waar ik regelmatig kom – wat klopte als een bus! – en waar hij het beste kon toeslaan.
De opdrachtgever had hem meermalen gezegd: “Die De Vries moet een kogel door zijn kop, die moet gestrekt.” Het was een ‘zeer betrouwbaar en geloofwaardig’ verhaal. Met naam en toenaam, verteld door een bron die zich bloot gaf.
Ik nam contact op met de Amsterdamse politie die de bewuste moordzaak had behandeld en zelfs een speciaal team in het leven had geroepen om eerdere dreigementen van de man aan het adres van de politie te onderzoeken. Tot mijn verbazing wilde men mijn aangifte niet opnemen en werd ik afgepoeierd met de mededeling: “Ga maar naar de politie Gooi- en Vechtstreek, want daar zit jouw kantoor.” Daar wist men echter niks van de zaak af en dus weigerde ik dat.
Na een protestbrief van mij werd de aangifte alsnog op 26 april in Amsterdam opgenomen. Gezien de ernst van de zaak zou ik snel nader horen, werd mij beloofd. Het bleef echter stil. Doodstil. Weken verstreken. Maanden zelfs. Toen ik half juni nog niets had gehoord, ging ik eens bellen, maar al snel bleek mij dat men weinig trek had mij te woord te staan, ik werd van de een naar de ander verwezen. Niemand durfde iets te zeggen. Ook de verantwoordelijk officier van justitie mr. G. Oldenkamp gaf niet thuis.
Na veel geharrewar werd ik uiteindelijk gebeld door rechercheur Van Koningsveld, die op 23 juni bij mij op kantoor langskwam. Hij was lid van dat speciale politieteam. Wat hij vertelde was onthutsend en ontluisterend. Hij zei mij eerlijk dat hij pas mijn aangifte had gezien, nadat ik met rondbellen was begonnen. Al die tijd was er naar zijn zeggen ‘helemaal niets’ met de zaak gedaan en had deze ‘onder in een la’ gelegen.
Mijn woede hierover vond hij heel begrijpelijk, maar hij hief hij zijn handen machteloos omhoog: “Ik kan er ook niks aan doen.” Verbijsterd diende ik een schriftelijke klacht in bij hoofdofficier mr. L. de Wit, ja inderdaad dezelfde man die zo in zijn wiek was geschoten over de kritische opmerkingen van advocaat Nico Meijering. Een week later kreeg ik een brief met hoog smoesgehalte van De Wit terug, waarin hij probeerde recht te praten wat krom was. Ja, er waren wat capaciteitsproblemen, rechercheur Van Koningsveld was op vakantie geweest en daardoor had alles nogal wat tijd gekost, maar er was nu ‘goede nota genomen’ van mijn brief. Ja ja.
Een paar weken later informeerde ik bij de recherche of mijn bron al eens was gehoord over de kwestie. U raadt het al, het antwoord was ‘nee’. Conclusie: het leven van een officier van justitie is meer waard dan dat van een journalist. Klassenjustitie heet dat geloof ik…
Bron: Column Panorama nr. 40 September 2003
De beroepscrimineel betrof George van Dijk, onderaan vind je een kleine samenvatting over het boek van George van Dijk.
Peter heeft het over de Amsterdamse Politie die Peter terugverwijst naar de politie “Gooi & Vechstreek”. Peter is boos want de politie in zijn woonplaats weet niets van de zaak af! Is dat niet vreemd, moet de politie weten om welke zaak het gaat? Je doet toch aangifte over bedreiging? Dat heeft toch niets met een zaak te maken? Of wilde Peter wederom misbruik maken van zijn programma, waarin hij Louis heeft afgeschilderd als monster om alles geloofwaardiger te maken?
Verders informeert Peter bij de recherche of zijn bron al eens gehoord was over de kwestie. Dat was niet het geval.
Petertje boos…vervolgens knutselt de Vries een persberichtje inelkaar en laat deze bij zijn maatje Hendrik Jan Korterink plaatsen. Diverse blogs nemen het bericht over en het kwaad is wederom geschied.
Zonder ook maar enige officiele onderbouwing en/of bewijs.
Het boek gelezen van George van Dijk en ik zal de volgende leugen ontmaskeren uit het hoofdstuk Zuyderbos. Het gaat dan met name om het gerucht dat Louis Hagemann een prijs op het hoofd van Peter R de Vries had gezet.
Er staat in het boek dat George van Dijk 65.000 euro geboden kreeg om Peter R de Vries aan te pakken. Hij moest dan even contact opnemen met Jan Femer alias de Snor. Die zou hem het wapen geven. Let wel, Jan Femer leefde toen niet eens meer.
George van Dijk ging niet naar Jan Femer maar liep rechtstreeks naar Peter R de Vries daar er geen Jan Femer meer leefde. George praat namelijk over een coldcase zaak die vanaf 2001 door Peter werd onderzocht.
Peter R de Vries begon in 2001 aan een vooronderzoek inzake de coldcase Bolhaar.
In 2002 is de zaak heropend en nadien zou die bedreiging geuit zijn.
Op 3 april 2003 heeft George contact gezocht met Peter R de Vries om
hem te waarschuwen.
Jan Femer werd op 23 september 2000 doodgeschoten.
Louis was in 1998 tot 6 jaar gevangenisstraf veroordeeld coldcase was toen niet aan de orde. Nadat George van Dijk vrij was ging hij op bezoek bij Louis en zou toen te horen hebben gekregen van Louis waarof Peter R de Vries zijn sport beoefende.
Vreemde constructie…het zat namelijk als volgt in elkaar
George van Dijk tijdens bezoek:
“Raad eens wie ik tegenkwam Lou?”
“Peter R de Vries bij de sportschool”
“Als ik wat voor je kan doen dan
moet je het maar zeggen”
George noemde het adres van de sportschool.
Dit is maar 1 episode uit het boek van George van Dijk. Waarin al meer dan 4 leugens staan.